اینکه هر کسی جرأت کند و به خود اجازه دهد تا تکه های مازندران به ویژه چهاردانگه ساری را هم چون گوشت قربانی تصاحب کند، را باید در عملکرد مسئولان استان مازندران جست و جو کرد.
شمال نیوز: روزگاری مازندران بزرگ، بخش زیادی از خاک ایران را در بر می گرفت و مناطق فرهنگی مازندران باستان از تپه حصار دامغان شروع و به تورنگ تپه و شاه تپه گرگان می رسید و از آن طرف به سمنان امروزی، ری و تهران امروزی تا طالقان و بخش هایی از کوهستان های شرقی استان گیلان را در بر می گرفت. اما کم کم از این همه قلمرو کاسته شد و اوج این کاستن ها در سی سال قبل اتفاق افتاده که استان سمنان امروزی، استان گلستان امروزی، فیروزکوه، طالقان و شمیرانات و رودبار قصران و ... از آن جدا شدند. اما انگار این کاستن ها تمامی ندارد و هر روز در قالبی جدید به حریم مقدس مازندران تجاوز می شود.
با گشت و گذاری در فضای مجازی به سایت هایی بر می خوریم که بخش هایی از مازندران را به نام خود سکه می زنند و آن را صاحب می شوند. نمونه اش سایت « کانون جوانان تاریخانه » یا همان دامغان است که تابلوی چشمه آب معدنی سورت را بنام دامغان نوشته اند. این سایت بی هویت که نه مدیری دارد و نه ایمیل و تلفنی از آن در سایت درج شده، در مقاله ای موهن که به نام مصطفی سعیدی نوشته شده، چشمه سورت را « یکی از شگفتی های طبیعت دامغان » معرفی کرده و برای معرفی آن از مطالب سایت های دیگر دزدی کرده تا بگوید که این چشمه متعلق به حریم جغرافیایی دامغان هست. در انتهای مقاله نیز از « اداره میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی شهرستان دامغان » تشکر کرده که گویا آنان نیز در این حریم شکنی شریک هستند.
مطلب درج شده در وب سايت « پايگاه مركزي اطلاع رساني شهرستان دامغان »
لينك مطلب
البته چند سالی هست که مسئولان استان سمنان از جمله نمایندگان سمنان در مجلس شورای اسلامی یعنی آقایان کواکبیان نماینده قبلی و آقای خسروی نماینده فعلی با وعده های توخالی سعی در الحاق مناطقی از چهاردانگه به استان سمنان دارند که با پیگیری پایگاه خبری چهاردانگه نیوز، این موضوع رسانه ای و باعث توجه و پیگیری مسئولان شهرستان ساری و استان مازندران به این موضوع شده است.
اینکه هر کسی جرأت کند و به خود اجازه دهد تا تکه های مازندران به ویژه چهاردانگه ساری را هم چون گوشت قربانی تصاحب کند، را باید در عملکرد مسئولان استان مازندران جست و جو کرد. در این مورد اخیر، سال هاست دو موضع اساسی به عنوان دستمایه دیگران برای تجاوز به حریم چهاردانگه گشته است:
1 . شش سال هست که زباله های شهر ساری به فاصله 130 کیلومتری و به گویچاله ولویه آورده می شود و در برابر اعتراضات به حق مردم چهاردانگه، مسئولان ساری و مازندران از جمله جناب آقای طاهایی استاندار نیز فقط بی توجهی نشان دادند و گاهی هم وعده و وعید و یا با دادن امکانات موضوع را و حتی مرگ چوپانی جوان در شیرابه های این زباله ها را نادیده گرفتند.
اکنون عمر دولت دهم به پایان رسیده ولی میراث کثیفی در چهاردانگه باقی مانده که جناب استاندار باید تا عمر دارد از یادآوری این موضوع وجدانی آزرده داشته باشد که « می توانست و انجام نداد ». دیگر برای جناب استاندار چنین فرصتی پیش نخواهد آمد که خود را خدمتگزار مردم بداند و بخواهد برای رفع محرومیت چهاردانگه (که پیشکش شان باد)، و حتی حل معظل زباله های ولویه و ساخت کارخانه زباله سوز! کاری انجام بدهد.
2 . از چند سال پیش که چشمه های آب معدنی سورت پس از قله دماوند به عنوان دومین اثر طبیعی ایران به ثبت رسید همواره بر سر مالکیت آن بحث و جدلی بین اهالی روستاهای اطراف این چشمه و بر سر نحوه اداره آن بین مسئولان سازمان منابع طبیعی و اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان وجود دارد تا اینکه اکنون شاهد تخریب روزافزون و ویرانی این چشمه های زیبا و بی صاحب هستیم.
مازندران که در روزگاران گذشته در برابر هجوم اعراب، وحشیگری مغول ها، تجاوزات روس ها و ... سر تسلیم فرود نیاورده بود، اکنون اما هر کس و هر بی بوته ای بخود جسارت دست اندازی به آن را می یابد. تا زمانی که مسئولان استان نسبت به حریم مقدس مازندران و مردم زحمتکش آن بی توجه باشند و در قبال مسئولیتی که بر گردن دارند، عملی برای انسجام و وحدت هم استانی های عزیز مازندرانی و حفظ حریم و حرمت مازندران انجام ندهند، مکرر باید شاهد چنین تجاوزات و حرمت شکنی ها باشد./چهاردانگه نیوز
